Του ΣΤΑΜΑΤΗ ΚΑΡΜΑΝΤΖΗ
Οι
σημερινοί νέοι ζουν σε μια άχαρη εποχή. Εποχή χωρίς εξασφαλισμένη
προοπτική. Εποχή που το δικαίωμα στην ελπίδα και στο όνειρο θεωρείται
προνόμιο. Εποχή γκρίζα, διαβρωμένη από την αναξιοπιστία, το ψέμα, την
υποκρισία, τη διγλωσσία και την αναξιοκρατία.
Αντιπροσωπευτικά δείγματα γραφής του σήμερα είναι η έκπτωση των αξιών, η αλλοίωση των ιδεολογιών, η κατάρρευση των - όποιων - προτύπων έχουν απομείνει, η υποχώρηση της συλλογικής δράσης προς όφελος του ατομικιστικού πλαισίου σκέψης, ο παραγκωνισμός των εγνωσμένης αξίας ανθρώπων και η υποκατάσταση τους από τους απλά πιο αρεστούς, το κυνήγι του βολέματος με υπόγειους τρόπους, η επιδίωξη του εφήμερου κέρδους.
Αυτά
είναι χαρακτηριστικά που ασφαλώς δεν έχουν καμία σχέση με συνεπείς και
αξιόπιστες πολιτικές παρουσίες που αντέχουν στον χρόνο αλλά και που
έχουν δείξει δείγματα γραφής όλα αυτά τα χρόνια Τέτοιες πρακτικές έχουν
σήμερα οδηγήσει την πολιτική στο εδώλιο του κατηγορούμενου με φυσικό
επόμενο να θεωρείται ως ο βασικός υπαίτιος για την παρακμή της εποχής.
Το πρόβλημα είναι πολυσύνθετο.
Η πολιτική και αυτοί που την διακονούν, είναι προϊόντα της κοινωνίας που κάθε ένας από εμάς συνθέτει. Είναι άνθρωποι που εμείς οι ίδιοι επιλέγουμε να μας εκπροσωπούν και που εμείς οι ίδιοι επιθυμούμε να αναδείξουμε.
Η
νεολαία, δεν μπορεί να αφήσει την πολιτική στα χέρια των αδίστακτων
διαχειριστών της, που την έφεραν σε αυτό το τέλμα. Δεν επιτρέπεται να
εκχωρήσει το δικό της μέλλον στα χέρια εκείνων που - όπως αποδεικνύεται -
απέτυχαν παταγωδώς.
Οι
νέοι είναι επιβεβλημένο να αντιστέκονται και να προτείνουν. Να αποτελούν
ανάχωμα στην αναξιοκρατία, στο ψέμα, στην υποκρισία, στην αναντιστοιχία
λόγων και έργων.
